Een paar weken geleden zag ik ze staan bij een benzinestation: zes quads. Ik raakte aan de praat met de eigenaren. Eerlijk gezegd kende ik die quads vooral van malloten die er 100 km/u mee door de bebouwde kom rijden, zonder helm, kortom met weinig ontzag voor menselijk leven. Ook in de media hoor je vooral kritische geluiden over de snelle vierwielers, waarmee je met je B-rijbewijs op pad mag. Maar dit waren leuke beschaafde gasten die er in de zonnige weekends op uit trekken met hun quad-club.
Ze rijden niet alleen over de weg, maar proberen tijdens hun ritten zoveel mogelijk offroad te rijden; vaak organiseren ze onderweg ook een paar ‘proeven’, waarbij het de uitdaging is om je quad over een hindernisbaan te sturen, dwars door de modder en over venijnige heuveltjes. Ik keek nog eens naar hun quads, grote robuuste machines met 600 of 700 cc, waarmee je rustig 120 km/u kunt toeren op de snelweg. “De top van die van mij ligt op 150 km/u,” vertelde een grote kerel die samen met z’n vrouw al vijftien jaar quad rijdt. “Maar dat rijd ik er niet mee hoor, wij gaan vooral mee voor de bospaden en de gezelligheid."
Met of zonder kenteken
Nieuwsgierig geworden naar de mogelijkheden, kroop ik thuis achter mijn computer om wat meer te weten te komen over deze bijzondere hobby. Je kunt de quads grofweg indelen in twee soorten: brommer-quads en quads met kenteken. Voor de eerste categorie heb je minimaal een bromfietsrijbewijs nodig; voor een quad met kenteken gelden dezelfde regels als voor een personenauto. En dan is er eigenlijk ook nog een derde categorie: de quad zonder kenteken. Daarmee mag je alles doen wat je wilt, zolang je het maar niet op de openbare weg doet. Dit laatste type quads wordt veel gebruikt door sportevenementenbureaus, die op hun eigen terrein een quadparcours hebben uitgezet.
Waterkuilen
Het outdoor adventure park in de Ardennen waar ik me dit weekend meldde, beschikte over quads met een brommerkenteken (verplicht als je tijdens de route ook stukjes over de openbare weg rijdt). Aangemoedigd door de mannen van de quadclub wilde ik nu wel eens weten of hun enthousiasme terecht was. De route die voor mij en mijn vrienden was uitgezet, voerde over speciaal geprepareerde modderpaden. Door de vele quadritten en het regenachtige weer hadden zich op die paden enorme waterkuilen gevormd, die je met de nodige techniek diende te benaderen. Of zoals onze Belgische gids het verwoordde: “Als ge er te hard ingaat, valt uw motor stil en dan is ’t te voet ne stuk terug, he?” Het werd een prachtige middag daar in de modderige speeltuin die Ardennen heet.
Voorzichtigheid geboden
In Nederland zijn er steeds minder parcoursen waar je met je quad terecht kunt, dus als je met je eigen quad wilt rijden, ben je aangewezen op je eigen creativiteit, óf op de parcoursen die door bedrijven zijn uitgezet op hun eigen terrein. Onder offroad- en quadrijders is het een ongeschreven regel dat je je netjes dient te gedragen op openbare zandpaden en in bossen (vooropgesteld dat je er met een gemotoriseerd voertuig mag komen). Dat betekent onder meer: niet te hard rijden, sterk vaart minderen of zelfs de motor uitschakelen bij het passeren van ruiters en wandelaars en niet te lang op dezelfde plek blijven rijden. Veel plezier!