Vorig jaar ging ik op zoek naar een gebruikt speeltoestel, zodat het voor onze kindjes leuker wordt om in onze kleine achtertuin te vertoeven. Maar door allerlei omstandigheden kwam het er op het laatste moment niet van; combinatie van intredende herfst en de geboorte van onze derde dochter. Maar nu is het dan alsnog zover; morgen haal ik het nieuwe speeltoestel op: een klimhut met zandbak, glijbaan én twee schommels. Als-ie eenmaal staat (kost me waarschijnlijk een weekend) rest me nog de schone taak op zoek te gaan naar een beetje kindvriendelijke ondergrond, zodat ze niet bij iedere mini-buiteling meteen een gat in hun hoofd hebben. Dit zijn de opties.
Gras
Ah, het ouderwetse buitenvloerkleed dat bij de buren altijd groener is. Gras heeft veel voordelen; het slijt niet, is natuurlijk en duurzaam (oftewel, de ecologische footprint is nihil) en het staat goed. Als ik alleen rekening zou houden met het visuele aspect, zou ik zeker voor gras kiezen. Edoch, aan een grasveld zitten ook bezwaren, zeker als het primair gebruikt wordt om op te spelen. De meeste voor de hand liggende is natuurlijk het onderhoud. Want maaien zul je. Vanaf april/mei tenminste 1x per twee weken. Als speelondergrond wordt gras bovendien vaak modderig als het nat is (en dat is het nog al eens in Nederland).
Kunstgras
Voortbordurend op de eigenschappen van écht gras, kun je ook gaan voor een variant waarbij de nadelen van het natuurproduct zijn weggenomen. Kunstgras heeft geen onderhoud nodig en maaien hoeft al helemaal niet. Dankzij de waterdoorlatende eigenschappen is het na een regenbui ook zo weer droog. Maar persoonlijk vind ik deze ondergrond wel wat karakterloos. Het is een beetje als met kunststof kozijnen of laminaat: het lijkt op het ‘echte’ product, maar is het net niet. Aan de andere kant: de kwaliteit van kunstgras wordt wel steeds beter.
Zand
Een andere optie is de grond rond het speeltoestel op te vullen met los wit zand. Dat is niet alleen prettig aan de blote voeten – een beetje alsof je op het strand loopt – maar je slaat ook twee vliegen in één klap: je hebt er meteen een zandbak bij. Nadelen zijn er ook: in de eerste plaats hebben kinderen de neiging met zand te gaan slepen, waardoor je het binnen de kortste keren door de hele tuin én je hele huis hebt liggen. En dan is er nog een bezwaar: katten zien in zo’n zandvlakte de ideale kattenbak. De onsmakelijke details zal ik je besparen.
Houtsnippers
Dit is mijn persoonlijke favoriet. Houtsnippers geven je speelplek een natuurlijke look, zonder dat je er veel werk aan hebt. De houtsnippers zijn zacht, waardoor je er met je blote voeten overheen kunt lopen. Ook kunnen kinderen er lekker mee spelen, bijvoorbeeld door er een bult van te maken. En als ze ermee aan de wandel gaan, veeg je het gemakkelijk weer bij elkaar. Tegelijk: houtsnippers zijn vermoedelijk niet de beste keuze voor mensen die hun tuin zo strak mogelijk willen hebben; zij kiezen liever kunstgras of rubberen tegels. Wel even opletten dat je houtsnippers kiest die niet rotten. En bepaal ook van tevoren de valhoogte; hoe dikker de laag houtsnippers hoe meer ze dempen bij een val.
Rubber tegels
De bekende rubber tegels, die je waarschijnlijk wel kent uit speeltuinen in je omgeving, zijn zeer praktisch. Ze zorgen voor demping – hoewel een val van een speeltoestel nog altijd hard kan aankomen - en je hebt er nul komma nul onderhoud aan. Let er wel op dat je een speelplaatstegel met drainage koopt, zodat het water kan weglopen. Van alle opties is dit overigens wel de duurste ondergrond: één vierkante meter rubber tegel kost al gauw 15 tot 40 euro, afhankelijk van de dikte. Veel leveranciers geven overigens aan wat de maximale ‘valhoogte’ is van een bepaalde tegel. In de regel geldt: hoe dikker (en duurder), hoe groter het schokabsorberend vermogen.