Toen onze dochter vier werd, gaven we haar een fiets cadeau. Een stevig oranje frame met een mand voorop (waarin de fietsenmaker geheel proactief vier kunststof bloemen had gevlochten, hetgeen mijn dochter meteen het 'aller-aller-mooiste' aan de fiets vond). Nadat ik haar had uitgelegd dat er helaas geen roze fiets was, maar dat oranje ook een hele mooie kleur was, de kleur van de koning ('O ja, koning Maximus!'), kwam al snel de tweede teleurstelling: de fiets was te groot.
Ze kon onmogelijk met haar voeten bij de grond, ook niet met het zadel in de laagste stand. Nu had dat niet direct een negatief effect op het fietsen - dat ging prima - maar fietsen bestaat uit drie fases en bij twee daarvan heb je voeten aan de grond nodig. Mijn dochter was inmiddels zo verknocht aan het mandje met bloemen dat ze mij met de logica van een vierjarige probeerde te overtuigen dat het prima ging als ik haar gewoon zou helpen bij het wegfietsen en haar op de terugweg kon opvangen.
Omdat mijn werk als freelancer zich heel slecht laat combineren met het dertig keer per dag aanduwen en opvangen van kinderfietsjes, ging ik in de avonduren op zoek naar een kleinere fiets. Eerst nog even wat onderzoek naar mijn eerdere misser. Wat bleek: een 20 inch meisjesfiets is geschikt voor meisjes tussen vijf en acht jaar. Nadat mijn vrouw me nog even fijnzinnig op de leeftijd van onze dochter had gewezen, typte ik '16 inch' in op Marktplaats. Ik gebruikte de functie Kijk in uw Wijk omdat ik weet dat kinderfietsen zich hiervoor als geen ander lenen; er staan immers tientallen vergeten exemplaren te wachten op een nieuwe generatie.
Ik vond al snel een roze (!) exemplaar bij ons om de hoek. Grappig genoeg bleek de adverteerder de vader van een schoolgenootje van mijn dochter en de deal was dan ook snel gesloten. Iedereen blij, behalve de fietsenmaker. Omdat ik me toch een beetje bezwaard voelde dat hij zo zijn best had gedaan op het fietsmandje en mijn dochter nu op iets anders rondrijdt, heb ik het fietsje vanmiddag bij hem langsgebracht voor onderhoud. Als ik hem ophaal, is de verlichting in orde, de ketting gesmeerd en is ook de handrem weer functioneel. Mijn dochter is ondertussen vooral benieuwd naar het mandje; zullen daar morgen weer kunstbloemen in zijn gevlochten?