In de winter van 2008/2009 heb ik een maand doorgebracht in Australië. Dat beviel zo goed dat het mij heerlijk leek om ieder jaar in de winter minstens een maand de zomerzon op te zoeken. De winters erna is dit bij een voornemen gebleven door een teveel aan werk in het ene jaar en een gebrek aan geld in het andere jaar. Wat wel lukte, was om een enkele keer op wintersport te gaan, een vrijetijdsbesteding waar ik minstens net zo blij van word. Ik kan eigenlijk niet zo goed kiezen tussen wintersport en zomervakantie; het liefst wil ik het ieder jaar allebei. Tja, ik droom groot.
Jong geleerd
Al sinds mijn derde sta ik op de ski’s, met dank aan mijn ouders. Toen ik zes was gingen we weer en daarna bleef het onregelmatig; er zat iedere keer een paar jaar tussen. Wel gingen we elk jaar op zomervakantie naar Frankrijk, Spanje of Italië dus veel had ik niet te klagen. Toen ik zelf wat ouder was, had ik de mazzel dat ik mee kon met een groep van de sportschool waar ik destijds drie avonden in de week doorbracht. Met de bus en een paar dagen in plaats van een week, was het financieel goed te doen. Weer een jaar of vijf daarna had ik het geluk dat ik mee kon met mijn toenmalige collega’s en onze manager, die een chalet had in de bergen in Frankrijk.
Dure hobby
Omdat ik zo onregelmatig naar de sneeuw ging heb ik nooit nieuwe skikleding gekocht. Maar uiteraard was ik al snel uit mijn skipak van 1984 gegroeid. Ieder jaar dacht ik weer; nu koop ik een vette outfit. Maar dan ging de wintersport niet door en had nieuwe skikleding weinig zin. Of het ging wel door en dan kon ik mijn geld goed gebruiken voor de vakantie zelf. Wintersport is duur. Skikleding ook.
Jaren 80 revival
Het pak waarmee ik uiteindelijk iedere keer richting de sneeuw ging, was van mijn moeder geweest. Rechtstreeks uit de jaren 80 kwam dit zwarte broekpak. In de jaren negentig liep ik daarmee behoorlijk voor gek, want inmiddels waren dit soort pakken hartstikke 'uit' en moest je skikleding hebben dat bestond uit twee delen met hele sportieve kleuren zoals blauw, wit en groen (en zeker niet te fel!). Ik mocht nog blij zijn dat mijn skipak zwart was en niet één of andere felle neonkleur had. Maar zoals het gaat met grillen en mode: het komt allemaal weer terug. Dus nóg een decennium later werd mijn pak ineens hip. Sterker nog, het was eigenlijk best wel jammer dat mijn skipak zwart was en niet één of andere felle neonkleur had...
Wanneer mijn volgende skivakantie plaats gaat vinden, weet ik niet. Eén ding weet ik wel; als ik ga, gaat mijn retro skipak mee. Al die jaren wintersport die ik gemist heb, maken mij misschien wat roestig op de piste, met mijn outfit uit de jaren 80 maak ik in ieder geval de blits in de sneeuw.