Ik mag mezelf gelukkig prijzen met een heerlijke tuin. Het is een soort van veranda die langs de volledige lengte van mijn huis loopt. Met een klein trappetje kom je in het gedeelte dat ik officieel deel met mijn buren, maar waar nooit iemand zit. Daar komt bij dat deze tuin is gelegen aan de achterkant van het pand; ik heb dus alle privacy. Er is echter een maar. Mijn tuinstoelen. Dat zijn van die grote, witte, plastic dingen. Degelijk maar lelijk. Wegens gebrek aan opbergruimte laat ik de stoelen het hele jaar buiten staan, op mijn veranda. De enkele keer dat ik tijdens de winter in mijn tuin kom, zijn die stoelen dus eigenlijk de grootste eyecatchers. En iedere keer dat ik met die ondingen word geconfronteerd, denk ik: daar moet iets leukers voor in de plaats komen. Tuinstoelen met een vintage stijl ofzo. Dus zit ik, half februari, achter mijn laptop te zoeken naar tuinstoelen. Vintage of retro.
Vintage of retro
Ik hou van dat oude stijltje; retro, vintage, je kent het wel. Dus de zoekwoorden die ik gebruik zijn ‘tuinstoelen vintage’ en ‘tuinstoelen retro’. Tussen de resultaten die naar boven komen is het smullen, wat is er veel moois. Ik verfijn mijn zoekopdracht op prijs en afstand, want in die heerlijke tuin van mij staat nog net geen geldboom. Er blijft alsnog wel wat leuks over, maar wat me vooral opvalt is dat er tussen al dat fijne vintage en toffe retro heel veel ‘gewoons’ staat. Oud, dat wel. Maar is het vintage? Of retro for that matter?
Tweedehands
Deze constatering zette mij ertoe om zelf maar eens uit te gaan zoeken wat vintage nou eigenlijk is. Het is hot, het is in en bijna iedereen wil het. Vintage is eigenlijk niets anders dan tweedehands, alleen dusdanig oud, dat het weer exclusief wordt. Iets wat je 20 jaar geleden droeg, is nog geen vintage. Maar iets wat je moeder droeg of wat bij je grootouders in de tuin stond, is wel vintage. Officieel gaat het om spullen van tussen 1920 en 1980, maar naarmate de tijd verstrijkt wordt die periode uiteraard opgerekt. Zo zijn producten uit de jaren 80 inmiddels ook vintage en staan spullen uit de jaren 90 in de rij om dat label opgeplakt te krijgen. Eigenlijk heeft vintage vooral betrekking op kleding, en dan in het bijzonder haute couture. Maar tegenwoordig kan iets wat van een onbekend merk is, ook door voor vintage. Als het maar uit de jaren 80 komt of daarvoor.
Kwaliteit van nu, stijl van toen
Ook retro is helemaal hip, maar dat is iets anders dan vintage. Bij retro gaat het namelijk om nieuwe spullen in een jaren 60 of 70 jasje. Zo worden nieuwe sneakers gemaakt met oude printjes en kenmerken. En ook radio's, je weet wel, van die leuke, met de technieken van nu maar de look van toen.
Nieuwe inzichten over oude spullen
Met al deze nieuwe wijsheid in pacht kan ik het volgende concluderen: als ik charmante tuinstoeltjes in mijn tuin wil hebben staan die 40 jaar geleden al in een andere tuin mooi stonden te wezen, moet ik op zoek naar vintage. Wil ik tuinstoelen die in dit decennium zijn gemaakt maar ondergedompeld in een jaren 60 of 70 stijl? Dan is retro de term waar ik op moet zoeken. Ik ben er door deze nieuwe inzichten achtergekomen dat ik van beide stijlen gecharmeerd ben, maar een voorkeur heb voor vintage. Vintage heeft geleefd, er zit een verhaal achter. Daar hou ik van.