Compact discs: de 'jeugd van tegenwoordig' zal ze weinig meer gebruiken. Ze zijn relatief groot en er past slechts 74 (of soms 80) minuten aan muziek op. Ter vergelijking: op een mp-3 speler of smartphone kun je zo duizenden uren aan muziek kwijt. LP's en cassettebandjes moeten nu helemaal iets uit het stenen tijdperk lijken. Toch is er nog steeds vraag naar al deze – en vele andere – geluidsdragers. Een kleine selectie…
Heet onder de naald
Eerder was al te lezen dat vinyl sinds enkele jaren weer helemaal hot is. Veel dj's gebruiken nog steeds de ouderwetse plaat, en als een band echt serieus genomen wil worden, moet hun album uitkomen op vinyl, zo schijnt. De nostalgische grammofoonplaat wordt volop aangeboden en gekocht op Marktplaats. Honderdduizenden vinylplaten - zowel singles als langspeelplaten - zijn er te vinden, van pop tot klassiek, en van hardrock tot jazz.
Sommigen vinden het geluid van een lp warmer en beter dan dat van een cd. Daarbij heeft het wel iets bijzonders om die grote zwarte schijf op de draaitafel te leggen en de arm met naald voorzichtig in de groeven te laten dalen. En af en toe een tik of wat gekraak in de opname, tja, dat hoort gewoon bij de charme.
Cassettebandjes: muziek wordt draagbaar
Met analoge cassettebandjes, een uitvinding van Philips, kon men massaal muziek kopiëren, van welke bron dan ook. En deze muziekdrager maakte muziek voor het eerst echt goed draagbaar. Je had compacte cassettespelers met ingebouwde speaker maar wat echt een grote vlucht nam was de draagbare cassettespeler met hoofdtelefoon, beter bekend als de walkman (wat eigenlijk gewoon een term is van Sony). Nu kon iedereen onderweg naar zijn favoriete muziek luisteren: lopend op straat, zittend in de bus... afijn, je kent het principe.
Het was ontzettend handig: op opneembare bandjes (en als ze dit niet waren, kon je dit makkelijk oplossen met wat plakband) kon je bijna eindeloos nieuwe muziek opnemen: gewoon over de oude opname heen. Als je dit te vaak deed, dan kreeg je alleen een soort klassieke versie van een mashup: dan hoorde je de oude opname gewoon nog op de achtergrond. Maar dan had je het wel behoorlijk bont gemaakt in je opnamedrift. Een kenmerk van portable cassettespelers was ook dat de Bee Gees als Barry White begonnen te klinken als de batterijen bijna leeg waren.
Bandjes gaan digitaal
In 1987 bracht Sony een hoogwaardig digitaal cassettebandje op de markt in de vorm van de Digital Audio Tape, afgekort DAT. Hij zag er hetzelfde uit als de analoge audiotape, maar was iets kleiner. Je kon er kopiëen mee maken zonder kwaliteitsverlies ('lossless' in plaats van 'lossy' zoals bij mp3-bestanden). DAT sloeg niet aan bij het grote publiek, voornamelijk vanwege de hoge prijs, maar was wel een succes bij radiostations en muziekstudio's. Op Marktplaats zijn de exclusieve DAT-spelers en -recorders erg gewild. Als je er een wilt scoren, moet je vlug zijn, want ze komen al heel snel op 'gereserveerd' te staan.
In 1992 kwam Philips met een beter betaalbaar alternatief op de markt, de Digital Compact Cassette, of DCC. De geluidskwaliteit was wel minder dan van DAT, maar nog steeds een stuk beter dan van analoge bandjes. Wat ook wel fijn was: DCC-spelers en -recorders waren ook geschikt voor de originele cassettebandjes. Maar ook dit formaat werd geen succes, voor een klein deel vanwege de concurrentie met MiniDisc van Sony, maar vooral door de opkomst van beschrijfbare cd's en mp3(-spelers).
MiniDisc: het beste van twee werelden
Ah, MiniDisc... Deze mooie vondst was nog niet zo lang op de markt, sinds 1992 om precies te zijn, toen ik een half jaar ging studeren in Thailand. Het leek me het ideale draagbare muziekgadget om ver weg van huis mijn muziekcollectie mee te kunnen beluisteren. Het was een zeer compact digitaal schijfje dat pastte in een bijna net zo compacte speler (en recorder!), en waarmee je uitgebreid je muziek kon bewerken: geluidsfragmenten knippen, plakken, verwijderen, je eigen titels maken, keer op keer opnemen op dezelfde disc. Je kon ook, net als bij een cd, meteen naar de volgende track skippen zonder te spoelen. De kwaliteit is doorgaans beter dan van mp3, maar minder dan van een cd, tenzij je voor de duurdere, steeds exclusiever wordende Hi-MD-apparaten en –discs kiest. Het zag er ook stoer uit. Een MiniDisc-afstandsbediening werd nog gebruikt om de tijd te versnellen en stop te zetten in de videoclip ‘Freestyler’ van de Bomfunk MC’s.
Helaas moest deze technologie het ook afleggen tegen de mp3 maar het is helemaal niet zo gek om deze spelers en schijfjes weer tevoorschijn te halen, zoals ik een jaar terug besloot te doen. Je trekt hoe dan ook heel wat bekijks in bus en trein.
Ga los op Marktplaats
Heerlijk, zo’n muzikale reis door het verleden! Vergane glorie? Ik dacht het niet! Scoor een speler of recorder, en platen, bandjes, of (Mini)discs op Marktplaats, en je kunt weer helemaal los gaan met de trends van toen.