Steeds gelukkiger maken ze me, de twee stoelen die ik ooit via Marktplaats kocht. Het zijn echte Gispens, geloof ik. Al staat er onderop geen merk of logo en heb ik er nooit een kenner naar laten kijken.
Het is zeker acht jaar geleden dat ik ze spotte. Ik vond ze niet eens per se de mooiste stoelen die ik ooit had gezien, herinner ik me, maar wel heel bijzonder. Stijlvol. Zo’n zwevend buisframe, dat zag je toch niet vaak? Ik mocht ze komen halen voor een hele schappelijke prijs. Hoeveel precies? Ik zou het niet meer weten. Ik was toen net gaan werken en had niet veel geld te besteden, dus meer dan een paar tientjes per stuk is het niet geweest. Toch had ik niet het idee dat de verkopers niet op de hoogte waren van de eventuele waarde van de stoelen. Ik weet nog dat ze over kwamen als aardige, simpele mensen. Ze woonden op het platteland en leken geen personen die status ontleenden aan spullen. Voor hen was een stoel gewoon een stoel.
De twee stoelen kregen een plek aan het bureau in de hoek van het eenkamer-appartement waar ik woonde. Weliswaar altijd in zicht, maar niet een heel trotse plek: het was er eigenlijk te vol en de inrichting liep teveel uiteen. Ik woonde nog niet erg lang op mezelf. Later verhuisde ik en bleken de moderne kuipstoelen nog minder te passen tussen mijn –toentertijd- klassieke spullen. Ze mochten dienstdoen als bureaustoelen in de computerkamer waar mijn vriend gamede. Ik kwam er nooit.
Toen verhuisden we opnieuw, naar een modern appartement. Mijn grote koloniale eettafel paste er niet en het aantal van zes bleek sowieso iets te enthousiast. Bovendien had ik het wel gehad met de stijl in mijn vorige huis. Toen, in dat nieuwe appartement, halfvol gevuld met de meubels die wel meegingen, zag ik ze ineens staan. Mijn Gispens. Wat zaten ze lekker. Wat zag de originele bekleding er nog onberispelijk uit. Wat waren ze eigenlijk mooi en stiekem ook rete-hip! En zo inspireerden deze twee stoelen mij tot mijn nieuwe interieur: een beetje modern, een beetje eclectisch, maar bovenal: een beetje vintage. Want wat maakten ze vroeger mooie spullen en wát fijn is het om iets in huis te hebben met een verleden, met een verhaal.
Een tijdje terug zag ik twee precies dezelfde kuipstoelen langskomen, maar dan zonder slede-onderstel. Het bleken échte Gispen-stoelen te zijn! In de jaren zestig ontworpen door A.R. Cordemijer. De verkoper vroeg er een behoorlijk bedrag voor. Hoeveel precies? Ik weet het al niet meer, ik doe ze toch niet weg.