De kwakkelende winterdagen zijn prima te doorstaan. Je kunt gewoon de hele tijd aan de slag met je 'device': lekker appen, facebooken, tweeten, foto's posten, of op elk willekeurig moment elke gewenste serie of film kijken. En wie weet spreek je tussen het 'netwerken' door nog wel een keer echt met iemand af. Maar hoe vermaakte men zich vroeger eigenlijk, toen er nog geen smartphone of Netflix bestond?
Benieuwd naar de activiteiten 'van toen', besloot ik mijn licht op te doen bij een plaatselijk verzorgingstehuis. Ik sprak een vrouw van 86, mevrouw van Jaarsveld, en een tien jaar jongere medebewoonster uit het oosten des lands, mevrouw van Schie.
Sporten
Mevrouw van Jaarsveld bleek vroeger een getalenteerd basketbalster en zwemster te zijn geweest: “Ik heb nog samen gezwommen met Hannie Termeulen (winnares van twee zilveren Olympische medailles in 1952, red.) onder de bekende coach Jan Stender. Ik was net niet goed genoeg om met de grote wedstrijden mee te doen, maar ik heb het wel heel leuk gehad. Ik ben er altijd nog een beetje trots op.”
Mevrouw van Schie bracht haar tijd ook meestal actief door: “Ik heb altijd veel gefietst; in de buurt, naar het lyceum twaalf kilometer verderop, en in de zomer naar het strand. Toen ik ging werken was een nieuwe fiets het eerste wat ik van mijn salaris kocht. We hadden wel fietsen, maar niet nieuw. Dat werd veel te duur, vooral omdat we met negen kinderen waren thuis. Mijn vader was dan ook steeds fietsen aan het opknappen.”
Dance, dance, dance!
Stilzitten deden de dames sowieso niet vaak. Zo was dansen voor beiden een terugkerende activiteit, of het nu in een dansschool was of thuis. “Dan zorgde ik dat mijn ouders de deur uit waren,” vertelt mevrouw van Jaarsveld, "en zochten mijn vriendinnen en ik dansplaten bij elkaar en gingen we oefenen. We hadden zo'n suite, met aan de ene kant de pick up en aan de andere kant de dansvloer. En als er niet genoeg jongens waren, dan dansten de meisjes gewoon samen.” Ze zouden tegenwoordig weer helemaal hip zijn natuurlijk, met die enorme dans-hype in films en op tv. Misschien kunnen ze wel even een stijlvolle, klassieke 'choreo' in elkaar draaien voor de jonkies...
Tv en films
Maar, ook al zat men vroeger niet uren achter elkaar naar schermen te turen, gamend of tv-series verslindend, er werd wel degelijk televisie gekeken. Naar spelprogramma’s en films bijvoorbeeld. “Je wilde graag je favoriete artiest of acteur op tv zien,” vertelt mevrouw van Jaarsveld. “Als er een film kwam met Frank Sinatra, dan wilde je die met alle geweld zien. Zoals ‘High Society’… of ‘High Noon’ (Western met Clark Gable en Grace Kelly, red.).” Ze begint plotseling een lied uit de film te zingen, en haar vriendin valt meteen in: “Do not forget me, my daaa-har-ling”. Dat hoorde je toen veel op de radio, laten ze weten.
Mevrouw van Jaarsveld zat vaak met veel vriendinnen rond de t.v.: “Het was bij ons altijd een zoete inval. Daar ben ik mijn ouders altijd dankbaar voor geweest. Ik kon Jan en alleman – in het redelijke dan – mee naar huis nemen.” Mevrouw van Schie vindt het sociale aspect van tv-kijken tegenwoordig wel minder aanwezig: “De gemeenschapszin is nu minder geworden. Er zijn teveel zenders gekomen, dus je kijkt niet meer naar hetzelfde. Je kunt niet meer over hetzelfde programma praten.”
Netwerken op (elke) leeftijd
Tegenwoordig heeft men het druk met tablets, smartphones en social media, maar ook een 86-jarige vrouw schrikt niet terug voor al die moderne snufjes, zo blijkt: “Ik vind het geweldig allemaal!”, zegt mevrouw van Jaarsveld. “Ik kan er nog niet zo goed mee overweg, moet ik eerlijk zeggen, maar ik probeer het wel, want ik zou het heel graag goed willen weten. Ik zou wel een nieuwe computer willen en, hoe noemen ze dat, mijn netwerk een beetje willen uitbreiden. En ik wil ook een nieuw telefoontje.”
Nee, niet wit; nee, niet zwart
Mevrouw van Schie ziet voor– en nadelen aan deze tijd: “Het is fijn dat je nu veel ruimte hebt om jezelf te zijn. Tegelijkertijd heb je ook de vrijheid om samen wat te doen. Maar dat samendoen zie ik wel wat minder in de maatschappij.” Dat is best jammer inderdaad, maar er is wel wat aan te doen, toch? In een tijd waarin oude vrouwen facebooken en computerskills ontwikkelen, is alles mogelijk. Dus... wie komen er morgen allemaal bij me langs voor een film? Op blu-ray, tv, of on demand; Met Sinatra of DiCaprio, alles kan!