Piet (76) is al ruim 50 jaar in de ban van oldtimers, en dan vooral van die prachtige, vooroorlogse exemplaren. Ik zocht hem op in Steenwijkerland (Overijssel) en sprak over zijn hobby: over het begin van zijn fascinatie, zijn eigen oldtimers, het verschil dat Marktplaats maakte, en zijn allerlaatste project en pièce de résistance: een mooie open Rolls Royce uit 1923, die ik (in delen) live mocht bewonderen.
Erg bijzonder natuurlijk om Piets oldtimers met eigen ogen te kunnen aanschouwen, maar zijn verhalen, waarmee hij zo een boek zou kunnen vullen, zijn minstens zo interessant…
Sleutelgenen
Hoewel Piets vader leraar autotechniek was, raadde hij zijn zoon het vak niet echt aan, vanwege de slechte arbeidsomstandigheden. “Hij zei: ‘Het is geen vervelend beroep, maar je krijgt een zere rug en het is koud om onder die auto’s te liggen.’ Putten onder de auto’s en bruggen had je vroeger niet zoveel”, verklaart Piet.
Toch begon zoonlief al met sleutelen toen hij een jaar of twaalf was. Hij heeft namelijk nooit een nieuwe fiets gehad, maar wilde wel graag op iets moois rijden. Dus zette hij ze zelf in elkaar, met gebruikte onderdelen van de oud ijzerboer of fietsenmaker, of meegenomen materiaal van zijn vakantie in Duitsland. Vooral lakken kon hij als de beste. De fietsen zagen er dan meteen als nieuw uit.
Handelsgeest
Piet had niet alleen gevoel voor sleutelen, er was ook al wat te zien van het handelsinzicht dat hem later bij zijn oldtimers zo goed van pas zou komen. Zo deed hij lakwerk voor de fietsenmaker en mocht daarvoor (vaak) gratis onderdelen meenemen. En hij wist op een handige manier aan geld te komen, bijvoorbeeld door het verkopen van wieldoppen. Piet:
“Ik verzamelde wieldoppen uit de sloot, die door kuilen in de weg van de auto’s vielen. Deze nam ik dan mee naar de plaatselijke automarkt en verkocht ik voor een rijksdaalder of vijf gulden. En daar kocht ik dan weer een bromfietsmotortje voor: een eitje van Berini of een Solexmotortje. Dat bouwde ik op een fiets, om deze weer te verkopen aan een klasgenoot of vriend. En zo kom je een beetje in die wereld terecht.”
De eerste oldtimer
Zo ging Piet dus van fietsen naar brommers. Om vervolgens nog een stapje verder te gaan door een mooi opgeknapte bromfiets te ruilen voor een verwaarloosde motorfiets, die hij ook weer netjes en werkende maakte. Het liep allemaal gesmeerd, maar toen Piet in 1965 van een boer zijn eerste (auto-)oldtimer aangeboden kreeg om op te knappen - een DKW Horch Cabriolet uit 1939, voor wie het wil weten – twijfelde hij toch even. Maar “het was toch best een leuk wagentje” en ach, “de tweecilindermotor was niet moeilijk”, dus Piet ging akkoord. En vanaf dat moment was hij voorgoed verkocht: Piets oldtimerhobby was een feit.
Die eerste jaren kocht Piet zijn meest dierbare oldtimers, een Pontiac uit 1928, maar vooral de Plymouth PD cabrio uit 1933, waarin hij nog regelmatig plezierritjes maakt. Zijn vrouw gaat ook vaak mee, bijvoorbeeld tijdens de jaarlijkse elfstedentocht voor oldtimers. Met moderne(re) auto’s heeft Piet overigens weinig. “Auto’s uit de jaren zestig zijn leuk omdat je ermee bent opgegroeid. Je kijkt ernaar als je zo’n ding ziet staan. Maar alleen de échte oldtimers vind ik mooi. En ik wil ze altijd hebben met een rechtopstaande neus. Geen stroomlijn.”
Van ruilhandel naar Marktplaats
De oldtimers en onderdelen kwamen via vrienden of een netwerk van liefhebbers bij Piet terecht; of hij haalde er één uit Denemarken, waar hij een keer tijdens een vakantie de stoute schoenen aantrok en een A-Ford kocht. Dat veranderde allemaal met Marktplaats.
“Wat onderdelen betreft was het vroeger vooral een ruilhandel tussen kennissen. Later kon je adverteren in het maandblad van de Historische Automobielvereniging. Maar dat bleef vrij beperkt. Toen Marktplaats kwam, werd zowel het aanbod als het specialisme veel en veel groter. Je kon alles op Marktplaats vinden. En omgekeerd was er ook veel meer kans dat je wat verkocht. Daar ging echt een wereld voor ons open.”
“Het fijne van Marktplaats is dat je bijna altijd een foto erbij hebt”, gaat Piet verder. “Je kan met iemand telefoneren omdat-ie een knopje van een versnellingsbak te koop heeft, maar dan weet je nog niet of het precies is wat jij zoekt. Met een foto weet je meteen wat je koopt en of het er een beetje redelijk uitziet.”
Afscheid met een Rolls
Omdat Piet onderhand zelf een oldtimer was geworden, besloot hij een tijdje geleden om te stoppen met zijn hobby (en steeds meer spullen op Marktplaats aan te bieden). Zo kan hij meer tijd besteden aan andere bezigheden, zoals leuke uitstapjes met zijn vrouw.
Toch kroop de motorolie waar het niet gaan kon en stortte hij zich op een aller-allerlaatste project - beloofd! - waar hij nog even zijn hele ziel en zaligheid in legt: de restauratie van een monumentale Rolls Royce uit 1923. Dit doet hij samen met een goede vriend; uiteraard vanwege zijn capaciteiten, maar ook gewoon omdat het een leuke sociale bezigheid is. Ik was er getuige van hoe het tweetal het indrukwekkende onderstel en de carrosserie van de Rolls uit de garage, ehm, rolde (zie filmpje onderaan).
Het kan niet anders of dat gaat weer iets heel moois opleveren! Voor de laatste keer. Toch, Piet?
Bekijk hoe de twee vrienden het indrukwekkende onderstel en de carrosserie van de Rolls uit de garage, eh, rollen: