In het hoofd van mijn dochter van vier is het al voorjaar. Ze wil een kip. ‘Net zo één als op de kijkboerderij.’ Heb ik weer. Even doorvragen heeft me al geleerd dat ze het inderdaad over een kip heeft, en niet over een haan, wat me ongetwijfeld grote ruzie met de buren in onze niet-zo-landelijke straat zou opleveren.
Maar dan nog: kun je zomaar een kip nemen? En wat komt daar allemaal bij kijken? Een paar kippen kopen is niet zo moeilijk – op Marktplaats staan ruim 3.000 advertenties, de meeste adverteerders kunnen de kippen desgewenst komen of laten bezorgen, geënt en wel – maar dan ben je er nog niet. Allereerst is daar natuurlijk de uitdaging van het vinden van een geschikt kippenhok. Kippenvoer: ook al zoiets. En last but not least: wil je een legkip of niet.
Mijn dochtertje is daar vrij stellig in: kippen leggen eieren. Van een kijkje op kippenhouden.org werd ik niet veel rustiger. Daar zijn ze van het adagium: één kip is geen kip en dus komt mijn doembeeld al aardig dichtbij: een veel te grote ren in onze veel te kleine tuin, met daarin vier kippen die elkaar het licht in de ogen niet gunnen (letterlijk, want kippen willen allemaal op de meest lichte plek vertoeven), geen eieren leggen en waarvan de eerste na een week wordt opgegeten door de plaatselijke steenmarter. Je hoort het al: ik heb er zin in.
Voor nu heb ik mijn dochter nog kunnen afwimpelen met de mededeling dat we echt even moeten wachten tot het voorjaar is en de vorst uit de grond is. Maar over een maand moet ik dus alles van kippen weten.