Mijn dochtertje (van net geen twee jaar oud) wordt vast een begenadigd sjoelster als ze later groot is. Haar nieuwste liefhebberij is om de kiezelstenen op ons balkon onder de randen van de glazen afschermplaten door naar beneden te mikken. Fijne skills waar ze het ongetwijfeld ver mee zal schoppen in haar leven, maar de onderbuurvrouw is helaas minder enthousiast. Met als gevolg dat ik afgelopen maandag in de bouwmarkt op zoek moest naar creatieve oplossingen om een hoofdrol in De Rijdende Rechter of bezoekjes aan het ziekenhuis te voorkomen.
Het balkon van mijn directe onderbuurvrouw steekt namelijk iets uit ten opzichte van dat van ons, waardoor de stenen zomaar in haar ijsthee kunnen plonsen of, veel erger, haar zelf kunnen treffen. Afgelopen zaterdag stond ze ineens voor de deur met de oogst van de laatste dagen in haar rechterhand: een stuk of vijf kiezels van verschillende grootte. Het mag duidelijk zijn: ze kwam geen kopje suiker lenen of gezellig een bakkie doen. Ze was not amused en wilde per direct actie van onze kant.
Kiezels met een functie
Op zich heel begrijpelijk. Het is niet bepaald prettig om zo’n kei op je hersenpan te krijgen. Alleen de eis van de buurvrouw om de kiezels per direct op te ruimen, bleek niet haalbaar. Volgens de woningbouwvereniging liggen de stenen er niet alleen voor de sier maar vooral voor een correcte afwatering. Ze moesten dus op hun plek blijven.
Balkonschermen
Dan maar iets anders bedenken. Balkonschermen, die alles van boven tot onder afdekken, zijn op zich een uitstekende oplossing. Daarbij kunnen ze ook nog eens heel prettig zijn om naar te kijken, met bijvoorbeeld rustgevende printjes als de zee, een stuk natuur, of een afbeelding van een stapel houtblokken. Alleen, we hebben op zich geen slecht uitzicht als we door de glazen platen heen turen en gebrek aan privacy is bij ons ook niet zo'n punt want we wonen op de bovenste verdieping. Het gaat mij vooral om die opening aan de onderkant. Bovendien zijn de echt leuke schermen meteen een flink stuk duurder, en het mag vooral niet teveel geld kosten.
Spaanplaten en golfplaten
Dan maar dichtmaken met een stuk spaanplaat of triplex? Mwah, da's toch een tikkeltje aan de logge kant; of ronduit lelijk eigenlijk. En waarschijnlijk met regen niet zo handig (indien onbehandeld). Een stukje golfplaat misschien? Al iets praktischer, maar zie maar eens netjes zo’n smalle, brede reep af te snijden of zagen. En je betaalt natuurlijk wel gewoon voor die hele plaat. Verder ook esthetisch weer geen geweldige keuze. Eerst zo’n ‘onzichtbare’ glasplaat en daaronder een massief stuk kunststof? Toch maar niet.
Kippengaas
Uiteindelijk ben ik naar huis gegaan met een rol geplastificeerd kippengaas. Ook geen ideale oplossing – het wordt er eigenlijk altijd lelijker op – maar het is nog redelijk subtiel en niet al te kostbaar. Rond de tien euro was ik klaar. Ook is de hele operatie, met behulp van een tang om de gewenste repen te ‘knippen’ en wat kabelbinders erbij om het gaas aan de balkonpalen te bevestigen, nog best eenvoudig uit te voeren. Goed, het gaas zit er op het moment van schrijven nog niet aan, maar je moet er ook wel even de tijd voor nemen. Uiterlijk morgen gaat het gebeuren. Echt waar, buurvrouw! En als het nu echt niet om aan te zien is, kan ik altijd nog plexiglas overwegen. Of verhuizen.
Liever geen basketbal
‘Heb je ook overwogen om je dochter gewoon in bedwang te houden?’ zul je ongetwijfeld denken. Uiteraard, maar dat is eigenlijk niet te doen. Een gemiddeld kind, en zeker ons exemplaar, is vliegensvlug. Ben je even afgeleid omdat je een wesp wilt wegjagen of je visite een nanoseconde aan wilt kijken, dan heeft de kleine deugniet al een steentje gegrepen en op weg gestuurd naar het ondergelegen balkon. En haar helemaal van het balkon afhouden is ook een Tantaluskwelling omdat het zo riant en uitnodigend is om op te spelen. Maar gelukkig zijn haar sjoeldagen op het balkon nu zeer binnenkort geteld. Nu maar hopen dat ze niet overstapt op basketbal.
