Door een voormalige werkgever werd ik gevraagd Kerstman te spelen op de jaarlijkse kerstborrel. Het werd een rare avond, waarop iedereen om me heen te veel dronk, en ik alle zeilen moest bijzetten om het feestje heelhuids te verlaten.
Er is iets met het spelen van Kerstman. Het haalt bij veel mensen het slechtste naar boven. Typ voor de grap maar eens ‘drunken Santa’ in op YouTube en je krijgt honderden hits. Laatst nog kwam ik een filmpje tegen van liefst 6 Santa’s die met elkaar op de vuist gingen.
Ik was dus gewaarschuwd toen ik getooid in een slecht passend Kerstmanpak met de auto richting borrel reed. Dat slecht passend moet ik even toelichten: het was een pak gemaakt voor iemand met een Kerstmanpostuur; klein en dik. En ik heb het lichaam van Robert Gesink (lang en dun). Zie je het voor je?
Enfin, zo maakte ik dus mijn opwachting op een Kerstborrel die al anderhalf uur bezig was. Lees: de eerste flessen wijn waren reeds leeg. Een deel daarvan was verdwenen in de directeur, die me meteen een glas wijn met een rietje in de handen drukte – vanwege mijn baard uiteraard!
Wat volgde was een avond waarop minstens tien ex-collega’s het tot hun persoonlijke missie maakten om de Kerstman met een slok op huiswaarts te laten keren. Ik sluit niet uit dat de camera al klaar stond om het geheel voor de eeuwigheid vast te leggen. Of voor YouTube. Waar ze niet op gerekend hadden, was dat ik mijn rol van Kerstman uiterst serieus nam. Net zoals ik de rol van Sinterklaas steevast met method acting te lijf ga. Kinderogen zijn immers nooit ver weg.
Toen ik twee uur later broodnuchter de deur uitstapte, botste ik bijna op een jong gezin waarvan de drie jonge kinderen me met grote ogen aankeken. Even was het stil, de ouders keken me vertwijfeld aan. Toen zei ik: ‘Hebben jullie mijn slee ergens gezien?’ Er werd heftig met hoofdjes geschud. ‘Wéér weggevlogen,’ vervolgde ik. ‘Wat een ondeugende rendieren zijn het toch! Ik ga snel achter ze aan.’ Nu knikten de kinderen. Ik stapte snel in mijn auto en zag in de achteruitkijkspiegel de twinkeling in hun ogen. Ik ben ervan overtuigd dat mijn te grote pak ze nooit is opgevallen.